De nachtmerrie van Ina Post (2010) – Verhoorthriller tussen documentaire en drama
Genre: Documentaire-drama (reconstructie)
Regisseur/Scenario: Kees Vlaanderen
Première: 7 juli 2010 – HUMAN / 52 minuten (verkorte tv-versie)
Samenvatting van de reconstructie
De nachtmerrie van Ina Post vertelt het schokkende verhaal van bejaardenverzorgster Ina Post, die op 8 september 1986 in haar bed wordt opgepakt vanwege de moord op een bewoonster. Wat volgt is een reconstructie van het ondervragingsproces waarbij ze, na vier dagen intensief verhoor, een bekentenis uitspreekt – die ze vrijwel meteen intrekt. De documentaire verweeft:
Nasleep: rechtspraak in 2010 leidde tot vrijwel volledige vrijspraak
Dramatisering & reconstructie van haar verhoor in politiecel.
Archiefbeelden en interviews met betrokkenen (Ina, familie, journalisten).
Filosofische vraag: hoe kan een persoon iets bekennen wat ze niet heeft gedaan?
Rechercheur Co van Wonderen – Huub Stapel als zachte en harde ondervrager
De leider in de arena
Stapel speelt Co van Wonderen, de ambitieuze hoofdinspecteur die de verhoren overneemt om Post te breken. Als “leider van het onderzoek… die het over een heel andere boeg gooit”, wordt hij de spil van de dramatiek.
Methodiek & intensiteit
- Psychologisch belastend, zonder theatrale overdrive: hij werkt systematisch, gaat door, is strak én geslepen.
- Stilte als tactiek: Stapel speelt de strategie achter verhoor – pauze na vraag, uitzichtloosheid na observatie. Zijn fysieke control the scène.
Empathie versus dwang
Stapel balanceert subtiel tussen autoriteit en bijna meeleven:
- Hij blijft professioneel, soms meedogenloos.
- Toch toont hij, via een blik of zachte toon, de zwaarte van zijn rol in een menselijk drama — hij is geen monstershersteller, maar een medewerker van het systeem.
Uitkomst en weerklank
Volgens recensie en publiek is De nachtmerrie van Ina Post zo indringend omdat de reconstructie gevoelsmatig “levensecht” is, en Ina Post zelf zei dat de film haar “beklemmend en echt” overkwam. Stapels rol als verhoorder draagt wezenlijk bij aan die intensiteit. Zijn balans tussen systeem en mens maakt hem cruciaal.
Receptie & effect
Stapel’s rol werd gezien als mede-verantwoordelijk voor de harde intensiteit: hij is de verpersoonlijking van politie-autoriteit in een breekbaar kader.
Critici & publiek: vonden de reconstructie “onthutsend en spannend”.
Psychologisch impact: Ina herself noemde het “een erkenning van mijn verhaal”.
Slotbeschouwing
De nachtmerrie van Ina Post is een krachtig document dat laat zien hoe normale mensen kunnen breken onder verhoortechnieken. Huub Stapel’s Co van Wonderen is daarin de sleutelfiguur: strak met het systeem, doordacht in aanpak, en menselijk in zijn gezicht. Zijn personage geeft vorm aan de vraag: wanneer wordt verhoor controle, en wanneer wordt het trauma?
Stapel toont opnieuw zijn finesse: weinig tekst, maar een hele spanning. Een reconstructie die door zijn rol onuitwisbaar wordt — een echo van macht en moreel gewicht die nazindert lang nadat de camera stopt.