Het wapen van Geldrop (2008) – Magisch-realistische roadmovie vol verwarring
Regisseur & Scenario: Thijs Römer
Première: 2 oktober 2008 in de Nederlandse bioscopen, later dvd-release november 2008
Duur: ±88 minuten
Genre: Roadmovie / Drama / Thriller met magisch-realistische inslag
Samenvatting van de film
Drie psychisch kwetsbare mensen – een suïcidale jongedame (Tara Elders), een huismoeder met een gebroken geest (Katja Schuurman), en een ontsnapte tbs-patiënt (Thijs Römer) – belanden toevallig samen in een auto. Ze beginnen aan een roadtrip, met als doel Geldrop: een dorp met drie harten in het gemeentewapen. Onderweg ervaren ze bizarre ontmoetingen (een blinde ziener, kermis, mysterieuze landschappen) die zowel vervreemdend als magisch aandoen, maar voelen ze geen echte emotionele groei — eerder een existentiële observatie van hun leven
Piet Veerman – Huub Stapel als drijvende kracht achter muzikale en emotionele connectie
Avontuurlijk buitenbeentje
Stapel speelt Piet Veerman, de vader van de religieus ingestelde Tara Elders. Niet de hoofdrol, maar zijn aanwezigheid geeft een onverwachte muzikale en emotionele toets:
- Authentieke muzikale cameo: Veerman was de zanger van The Cats; in de film sluipt zijn muziek in via een Grammofoon of jukebox, wat extra nostalgie en realisme toevoegt
- Generatiebrug: Zijn onverwacht opduikende optreden (letterlijk of figuratief) verbindt het labiele hoofdpersonage met iets kleinschaligs herkenbaars en ‘echt’.
Subtiel en betekenisvol
- Geen dramatisch statement, maar een muzikale fluistering — stille ankerpunten geven emotionele houvast in een film vol chaos en vervreemding.
- Diepte via eenvoud: In een narrative die weinig duidelijkheid schenkt, verzacht zijn aanwezigheid de irritatie en brengt een subtiel gevoel voor nostalgie en roots.
Resonantie binnen Stapels oeuvre
Net als in zijn andere bijrollen (droomvaders, morele ankervaders) gebruikt Stapel in Het wapen van Geldrop terughoudende nuance:
Kort maar krachtig: Elke seconde waarin hij muzikaal verschijnt, biedt de kijker emotionele verankering — een kenmerk dat Stapel regelmatig inzet in quasi-bijrollen.
Auteur-muzikant: Hier is hij geen detective of priester, maar een muzikant, een kunstenaar — maar met dezelfde zachtheid, precisie en akoestische kracht.
Receptie en impact
Publieksrecensies noemden de film “te geforceerd en episodisch,” maar vielen over de muzikale aanwijzing als een memorabele noot in het geheel .
Critici zagen de film als een “bizarre magisch-realistische roadmovie” met interessante verrassingen zoals de muziek van Veerman.
Slotbeschouwing
Het wapen van Geldrop is een verwarrende, experimentele roadmovie — maar Huub Stapel’s Piet Veerman zorgt voor een onverwachte echo van paternaliteit, muziek en nostalgie. Zijn rol is klein qua screentijd, maar groots in effect: hij geeft de film diepgang en menselijke warmte die anders ontbreekt.
Stapel laat opnieuw zien: met één cameo kun je een verhaal anker geven — een acteur van stilte, muziek en betekenis.