Moeder, ik wil bij de revue (2012) – Dromen, nostalgie en familiedynamiek
Première: oktober 2012 op Omroep MAX
Seizoen: 1 (8 afleveringen van ±45 minuten)
Genre: Muzikaal drama / familieromantiek
Setting: Eind jaren 1950, Limburg en Hilversum – in de opkomende tv- en showwereld
Samenvatting van de serie
Nostalgie en volwassenheid
De serie combineert het Limburgse dorpsleven met het levendige Hilversum van de showbusiness, met liederen van Wim Sonneveld die de overgang naar de jaren ’60 weerspiegelen
Traditie versus ambitie
Bob Somers (Egbert Jan Weeber), zoon van de Limburgse kolenboer Jacob Somers, loopt weg van het geboortehuis na een revuebezoek in Hilversum. Daar ontwaakt zijn liefde voor muziek en theater.
Een nieuwe wereld
Hij vindt werk als toneelknecht bij een revue van John Hogendoorn (Jon van Eerd) en volgt zang- en danslessen van Riet (Gerrie van der Klei).
Liefde en verantwoordelijkheid
Bob wordt verliefd op Jeanne (Noortje Herlaar), dochter van de winkelier in huishoudelijke apparatuur. Zij raakt zwanger, waardoor Bob moet kiezen tussen zijn gevoel en familietraditie.
Confrontatie en verzoening
Familieleden — zijn vier zussen en vooral vader Jacob — reageren ongemakkelijk. In de finale keert Jacob alsnog terug om getuige te zijn van Bob’s optreden, wat een emotioneel weerzien oplevert.
Jacob Somers – Huub Stapel als stoere kolenboer en beproefde vader
Strakke vaderlijke leiding
Huub Stapel speelt Jacob Somers, de hardwerkende vader die vasthoudt aan traditie. Zijn zwijgzame, stoere houding weerspiegelt de generatie die trouw is aan plicht en gewoonheid.
- Spreken via stilte: Jacob heeft weinig woorden, maar zijn houding en blikken tonen diepgaande emotie – van teleurstelling tot vaderlijke trots.
- Familiale balans: Hij is de stem van realisme in Bobs vluchtige ambitie, en voelt verraad als Bob blijft dromen terwijl hij een schoonzoon verwacht.
Emotionele impact
Bij zijn onverwachte aanwezigheid in de finale ontlaadt de spanning:
Jacob, ogenschijnlijk afstandelijk, toont diepe betrokkenheid door tijdens Bob’s show aanwezig te zijn. Stapel zei erover:
“Jacob implodeert bijna woordeloos — in zijn stilte zit alle trots en alle pijn”
Persona van verankering
Jacob is geen antagonist, maar een symbolisch fundament:
- Verbinding met traditie: Zijn rol belichaamt de oude waarden van familie en verantwoordelijkheid.
- Verzoenende kracht: Het moment dat hij er zit – in de loge, bij het slotlied – markeert niet alleen verzoening, maar het overbruggen van twee werelden.
Stapels signatuur
Net als in veel van zijn andere rollen (zoals Johan Veenstra of Luuk Vonk), toont Stapel opnieuw de kracht van ingetogen spel:
- Minimale dialoog, maximale implicaties: zijn rol is klein op papier, maar groots in effect.
- Generatiekruispunt: Hij belichaamt de stilte vóór de sprong van de volgende generatie.
Receptie en waardering
Publiek: Nostalgie en gevoel werden vaak genoemd: “diep geraakt door Jacob’s stille terugkeer bij Bobs show” .
Kijkcijfers: De finale trok bijna 2 miljoen kijkers en de serie werd een nostalgiesucces voor MAX.
Critici prezen het sfeerbeeld en de cast — Stapel’s Jacob werd omschreven als “timide, stuurs, bijna woordloos geïmplodeerd”.
Slotbeschouwing
Moeder, ik wil bij de revue is een verhaal over dromen en traditie, gezongen tegen de achtergrond van een land in verandering. Huub Stapel’s Jacob Somers is de onverstoorbare grond onder de vluchtende dromen van zijn zoon. In zijn stilte schuilt genade — een vader die moet loslaten, maar nooit vergeet.
Een prachtige illustratie van wat Stapel altijd weet: met weinig woorden iets enorms zeggen.