Redbad (2018) – Epos over macht, geloof en verzet
Regisseur: Roel Reiné
Première (NL): 28 juni 2018 (bioscoop); vanaf januari 2019 als vierdelige miniserie op NPO 3
Genre: Historisch avontuur
Speelduur: ±160 min (bioscoop) / ±198 min (miniserie)
Plot: De Friese vorst Redbad komt in conflict met de Frankische en christelijke invloedsferen, besluit zijn volk te leiden in hun strijd en probeert de oude tradities en vrijheden te beschermen .
Samenvatting van de film
Epos van de Friezen
Redbad eindigt als heroïsch portret van cultuur en identiteit in het gezicht van kolonisatie en religieuze transformatie — al werd de uitvoering door critici controversieel ontvangen
Ritueel en verraad
Redbad (Gijs Naber) komt in opstand tegen rituelen van zijn volk wanneer zijn liefde, Fenne, het volgende slachtoffer dreigt te worden — net op het moment dat de Franken oprukken.
Ballingschap en nieuw leven
Na een verraad spoelt Redbad aan bij de Vikingen. Daar vindt hij steun, en begint hij zijn persoonlijk en cultureel verzet opnieuw te vormen.
Politiek en religie
Terug in Dorestad ontdekt Redbad de verontrustende invloed van het christendom — en de honger van de Franken naar macht — in de persoon van pausgezinde ambtenaren en geestelijken.
Oorlog en wraak
De film bouwt naar grote veldslagen vol zwaardgeweld, magisch ritueel, verraad, en een zelfbewuste keuze: behoud van cultuur, of onderwerping aan nieuwe machten .
Koning Aldgisl – Huub Stapel als vorst en vader
Vaderfiguur in crisis
Huub Stapel speelt Aldgisl, de Friese koning en vader van Redbad. Hij is de symbolische belichaming van het oude bewind, geworteld in rituelen, traditie en verantwoordelijkheid. Zijn beslissing om Fenne te bewaren voor het offerritueel en zijn confrontatie met Redbad laten zien hoe hij klem zit tussen religieuze plichten en vaderliefde.
Macht en mislukking
Als monarch moet Aldgisl kracht tonen, maar hij faalt in zijn rol: hij ziet zijn zoon ondergaan, zijn volk verzwakken, zijn religieuze waarden wankelen. Stapel levert dit innerlijk conflict met beheersing en gezag — hij fluistert macht via stilte, niet bombast.
Stilte als taal
Stapel’s blik straalt koninklijke waardigheid uit, maar ook pijnlijk besef; in scènes met Redbad zie je in zijn ogen: vaderschap en falen in één. Korte, zegende zinnen missen gewicht — maar daarin schuilt zijn kracht: hij wekt met stilte wat andere acteurs met tekst zelden bereiken.
Resonantie met eerdere rollen
Zoals in eerdere rollen (Johan Veenstra, Ger Smeets) toont Stapel opnieuw meesterlijke terughoudendheid. Hij is geen kaartende vorst, maar een mens onder een kroon — kwetsbaar en verantwoordelijk:
In Redbad is hij de kleine, onvergetelijke man achter de troon — de koning die minder faalt via woorden dan door stilte.
Ontvangst en waardering
Publiek: Stapel’s koning Aldgisl werd omschreven als “gedragen door stilte” — een krachtpatser die geen machtsvertoon nodig heeft.
Kritiek: De film kreeg gemengde reacties; Aldgisl werd genoemd als emotionele ankerpunt temidden van bombast .
Slotbeschouwing
Redbad is een ambitieus historisch epos over heldendom, verraad en religieuze oorlogvoering. Huub Stapel’s koning Aldgisl functioneert als morele en emotionele noordpijl — een vorst die zijn volk en zoon moet beschermen, maar falende beslissingskracht toont. Zijn aanwezigheid geeft de film diepgang: hij is de tragische patriarch in het hart van dit geschiedenisdrama.
Cantankerous in stilte, groots door zijn terughoudendheid — zijn Aldgisl wordt een gezicht van emotionele complexiteit, die de lege filmmomenten vult met zwaarte en herkenning.