Sint (2010) – Mannelijke Sinterklaas als sinistere nachtmerrie
Regie: Dick Maas
Première NL: 11 november 2010
Genre: Horror / donkere komedie
Duur: 88 minuten
Plotkort: Een gemene bisschop uit 1492, St. Niklas (alias “Sint”) keert elk jaar op 5 december met volle maan terug als moordlustige geest .
Samenvatting van de film
Spetterende finale
Een mix van gore, droge humor en deftige horror leidt tot een confrontatie waarin de stad — en elke Sinterklaasviering — nooit meer hetzelfde is.
Middeleeuws bloedriteel
In 1492 trekt bisschop Niklas met zijn bende plunderend over het platteland. Na terechtstelling zweren hij en zijn gevolg wraak — elk jaar herrezen bij volle maan op 5 december.
Flashback naar 1968
Op pakjesavond 1968 vindt een gruwelijke slachtpartij plaats door Sint en midden in dat bloedbad rijst het trauma van politiesurvivor Goert (Bert Luppes).
Terugkeer in 2010
Op een tweede volle maan-pakjesavond in Amsterdam keert Sint terug. Jongeren Frank (Egbert Jan Weeber) en Lisa (Caro Lenssen) worden met huiselijke horror geconfronteerd.
Politie en ontkenning
Rechercheur Goert waarschuwt voor de terugkeer van Sint, maar colleges negeren hem. Frank vreest een complot en eindigt in een huiveringwekkende achtervolging over Amsterdamse daken.
St. Niklas (Sint) – Huub Stapel als wraakzuchtige bisschop
Een mythische boeman
Huub Stapel zet een carrièrehoogtepunt in door de Zwarte Sint-variant te vertolken: een spookachtige bisschop met rottend gezicht, moordlustig en onverzoenlijk. Met weinig tekst maar veel presence bouwt hij zijn personage als een icoon van horror.
Stilte, macht en paniek
- Korte, rake momenten: Stapel gebruikt minimale dialogen: zijn blik, zijn stille hoop en zijn demonische glimlach maken hem des te angstaanjagender.
- Dreiging via houding: Zelfs zonder veel beweging straalt hij macht uit – zijn mijter, staf en stemintonatie suggereren gezag, nu gebruikt voor terreur.
Satire met scherpe rand
Zoals recensenten opmerkten, balanceert Sint op het randje van horror en ironie. Stapel speelt daar feilloos op in: zijn Sint is zowel parodie op kindvriendelijkheid als een icoon van gruwel.
Anders dan voorgaande rollen
Dit was een uitzonderlijke rol voor Stapel: waar hij normaal ingetogen bijspaart, schuwt hij hier de theatrale aanwezigheid niet. Toch blijft zijn kracht schuilen in gecontroleerde expressiviteit: hij is niet clownesk, maar angstwekkend beheerst.
Waardering & impact
Critici: Zij maakten het met name af met recensies die de mix van horror en komedie prijzen, en waarbij Stapel’s performance werd gezien als centrale pijler van de spanning .
Publieksreactie: De film werd een groot bioscoopsucces; binnen vier dagen behaalde het de Gouden Film (100.000 bezoekers).
Slotbeschouwing
Sint is een gewaagde, groteske herinterpretatie van Sinterklaas. Huub Stapel maakt van St. Niklas een tijdloze antagonist: sterk, statig, en zonder rem. Zijn rol combineert de allure van religieus autoritair gezag met een hint van zwarte humor—een perfecte fusie van horror en satire. Stapel laat zien dat hij, zelfs met weinig tekst, een wezen kan neerzetten dat je nachtmerries geeft.
Met een blik en een stok staat hij symbool voor de donkere kant van een vrolijke traditie — en maakt hij Sint tot een modern klassieker in de Nederlandse horrorgeschiedenis.