Regisseur: Stijn Coninx
Première NL: 27 november 2003 (bioscoop)
Genre: Drama / Historisch (1969, net voor de maanlanding)
In 1969, wanneer de wereld zich richt op de Apollo 11-maanlanding, worstelt het boerengezin Werner op het platteland. Mees Werner sr. (Huub Stapel) is streng katholiek, alcoholist én een traditionele boer die moeite heeft met de veranderende tijden — hij gelooft zelfs dat de maanlanding door God verboden is. Zijn vrouw Ita (Johanna ter Steege) houdt het gezin draaiende, terwijl hun dochter Caro (Neeltje de Vree) worstelt met geloofsvragen. Mees ontvlucht zijn verantwoordelijkheden steeds vaker met drank en clowneske uitspattingen — tot hun boerderij, en ziel, op scherp komt te staan. De spanningen bouwen op tot een tragische climax, maar met een sprankje hoop wanneer Mees probeert zich te hervinden via de veestapel en zijn gezin — ondanks pijnlijk verlies
Mees staat symbool voor de dichotomie van het platteland ten tijde van de maanlanding. Stapel brengt dit tot leven als een boer in hart en nieren — verzet zich tegen NASA én God, verliest zichzelf in drank, en worstelt met de realiteit van een groeiend gezin.
Stapel geeft dramascènes emotionele diepte:
Tegen het einde vecht Mees zich terug. De komst van een nieuwe varkensschuur staat symbool voor herstart — ook in zijn hart — nadat hij zichzelf moest confronteren met verlies en falen.
Mees is geen held, maar een gebroken man die toch kiest voor hoop.
Net als in Hemel op aarde en Johan, speelt Stapel weer de man die worstelt met traditie, verlies en loslaten — met minimale tekst, maximale emotie.
Publieksreactie: FilmVandaag noteerde een score van 6,7/10 — waardering voor verhaal en acteurs, inclusief Stapels prestatie.
Critici gaven wisselende beoordelingen: Het Parool rook clichés, maar erkende de kracht van de familiedynamiek
Cinemagazine prees Stapel als een geloofwaardige, menselijke boer.
Verder dan de maan is een intieme weerspiegeling van de spanning tussen geloof en vooruitgang, gecentreerd op een boerenfamilie in verandering. Huub Stapel’s Mees Werner sr. is de tragische kern: een man die wankelt tussen traditie, crisis en verzoening. Zijn rol toont dat een toeschouwer geen droge woorden nodig heeft om de diepte van zijn personage te voelen — alleen een blik, een pauze, een gebaar. Een klassieke Stapel-invulling: ingetogen, emotioneel, en diep menselijk.